Με μεγάλη χαρά σας παρουσιάζω τον Χρήστο Σημάτη, Ελληνα ψαροκυνηγό και κάτοχο του παγκόσμιου ρεκόρ σύλληψης λαυρακιού με ψαροντουφεκο. Την μοναδική του εμπειρία περιγράφη στο κείμενο του παρακάτω:
“Τα λαβράκια χρησιμοποιούν συγκεκριμένες διαδρομές μέσα στις απέραντες φυκιάδες”. Μια φράση απόσταγμα εμπειριών, δικών μου και μη. Προς ένα τέτοιο «hot spot» κατευθυνόμουν εκείνο το χειμωνιάτικο μεσημέρι. Ο ήλιος παρότι με δόντια, έκανε την αναζήτηση αυτών των ψαριών να φαντάζει λανθασμένη για κάποιους. «Λαβράκια έχει μόνο με θολούρα και συννεφιά». Τι πλάνη… . Δυο χρόνια πριν σε αυτό το καρούμπαλο φυκιάδας που από τα πέντε περίπου μέτρα ανεβαίνει έως λίγα εκατοστά κάτω από την επιφάνεια, ένα ψάρι που υπολόγισα περί τα επτά κιλά, φάνηκε όμως δεν δελεάστηκε από τις προσπάθειές μου. Εκ τότε πάντα έκανα μια – δυο βουτιές όταν βρισκόμουν κοντά. Βλέποντας και ενίοτε χτυπώντας λαβράκια έως τρία κιλά. Έφτασα έως λίγο πριν το σημείο με συρτό. Σειρά είχαν τώρα μερικά στατικά καρτέρια. Στο δεύτερο μόλις, έχοντας «εφαρμόσει» σε ένα μικρό σκαλί της ποσειδωνίας μια μεγάλη φιγούρα θα φανεί. Πλησίασε κατά μέτωπο νωχελικά και έκανε να κοντοσταθεί, μα πλέον ήταν αργά. Η διατήρηση κατά το δυνατό απαθούς στάσης από μέρους μου, παρά την ένταση των στιγμών δεν ενόχλησαν το ψάρι. Σαν ωστόσο να κατάλαβε το λάθος του και θαρρείς αποδεχόμενο τις συνέπειες, απλά έκοψε ταχύτητα. Μέχρι η βέργα να το πλήξει καίρια. Μόνο τότε πίσω του αντιλήφθηκα το κοπάδι με ψάρια αντίστοιχου μεγέθους που ακολουθούσε και πλέον απομακρυνόταν θορυβημένο.
Αποχώρησα ικανοποιημένος. Με ένα λαβράκι που τελικά ζύγιζε κάτι λιγότερο από δέκα κιλά δεν θα μπορούσε να είναι διαφορετικά. Άλλωστε είχα μια υποψία… .
Λίγη ώρες αργότερα επιβεβαιώθηκα. Κατόπιν λοιπόν της σχετικής διαδικασίας που απαιτείται το θήραμα έγινε αποδεκτό από την IUSA ως νέο παγκόσμιο ρεκόρ για το συγκεκριμένο είδος!
Χρήστος Σημάτης
