Βιολογία

ΓΕΝΙΚΑ ΓΙΑ ΤΟ ΛΑΥΡΑΚΙ

H επιστημονική ονομασία του είναι Dicentrarchuslabrax. To όνομα του έχει να κάνει με την παρουσία δύο ραχιαίων πτερύγιων, το πρώτο τριγωνικό και το δεύτερο τραπεζοειδές. Έχει σώμα επιμήκες (μακρόστενο), ασημί χρώμα, το οποίο είναι πιο σκούρο στην ράχη και πιο ανοικτό στην κοιλιά (φαινόμενο της αντισκίασης). Έτσι το ψάρι είναι λιγότερο ορατό όταν το βλέπουμε από επάνω με το σκούρο χρώμα του να παραλλάσσεται με το σκούρο χρώμα του βυθού, και αντίστοιχα, όταν το βλέπουμε από κάτω, το ανοιχτό χρώμα παραλλάσσεται με το ανοιχτό χρώμα της επιφάνειας.

Το λαυράκι γενικά ζει σε ρηχά νερά, μπορεί όμως να ζήσει και σε βάθος μέχρι 100 μέτρα. Η διάρκεια ζωής του φτάνει μέχρι και τα 15 χρόνια. Το μέγιστο μήκος του μπορεί να ξεπεράσει το ένα μέτρο και το βάρος του τα 15 κιλά, ενώ προσωπικά έχω δει ψάρι αλιευμένο με δίχτυα πάνω από 16 κιλά. Είναι είδος που αναπτύσσεται με αργούς ρυθμούς. Σε αντίθεση με τα θηλαστικά, τα ψάρια μεγαλώνουν όσο ζούνε και επομένως αποκτούν και βάρος. Ένα λαυράκι για να φτάσει τους 54 πόντους χρειάζεται στην μεσόγειο τουλάχιστον πέντε χρόνια (Fritsch 2005). Η ανάπτυξη του εξαρτάται σημαντικά από την θερμοκρασία της θάλασσας. Σε θερμότερες θάλασσες τα λαυράκια όχι μόνο μεγαλώνουν γρηγορότερα αλλά φθάνουν και νωρίτερα σε ηλικία αναπαραγωγής. Από την άλλη βέβαια, σε κρύα νερά τα ψάρια μεγαλώνουν αργότερα αλλά ζουν περισσότερα χρόνια. Δεν είναι εξάλλου τυχαίο ότι τα ψάρια ρεκόρ σε βάρος είναι από περιοχές του ενδιαιτήματος τους με τα ψυχρότερα νερά.

ΗΛΙΚΙΑ (ετη)	ΜΕΓΕΘΟΣ (cm)	ΒΑΡΟΣ(gr)
1	17,4	55,2
2	28,3	213,6
3	38,2	549
4	48,6	974,4
5	53,9	1372
6	57,6	1882

Βarnabe 1971

Αντέχει σε μεγάλες διαφορές θερμοκρασίας και αλατότητας. Αυτό σημαίνει ότι το συγκεκριμένο ψάρι μπορεί να ζήσει σε νερά με θερμοκρασία 32 βαθμούς αλλά και σε νερά με θερμοκρασία 7-8 βαθμούς ή και πιο κάτω!!! Σε πολύ χαμηλές θερμοκρασίες πάντως, κάτω από 8 βαθμούς, δύσκολα θα συναντήσουμε ψάρια καθώς το ψάρι σταματάει και να τρέφεται σε αυτές τις θερμοκρασίες. Η θερμοκρασία είναι σημαντικότατη για την αναπαραγωγή του, και πιο συγκεκριμένα αν η θερμοκρασία δεν είναι ανάμεσα 9 και 13 βαθμούς το λαυράκι δεν αναπαράγεται. Επίσης αν τα αυγά βιώσουν θερμοκρασίες κατά πολύ υψηλότερες ή μικρότερες τότε δεν θα επωάσουν.(Picket 1994, Kelley 2002)

Το λαυράκι είναι πολύ ανεκτικό στην διαφορά αλλατότητας. Μπορεί να επιβιώσει σε επίπεδα αλατότητας από 0,5% εως40% .Δεν είναι τυχαίο ότι μπορούμε να το συναντήσουμε σε σχεδόν γλυκά νερά. Ειδικά το μεγάλο ψάρι αρέσκεται να κυκλοφορεί σε υφάλμυρα νερά γιατί αποβάλει τα παράσιτα τα οποία ζουν στο δέρμα του.

Το λαυράκι αναπαράγεται του χειμερινούς μήνες, από μέσα Δεκεμβρίου έως και τέλη Μαρτίου. Αυτή φυσικά είναι και η πιο Hot περίοδος για το κυνήγι του, καθώς μεγάλοι σχηματισμοί ψαριών αλλά και μεγάλα μεμονωμένα θηλυκά, θα πλησιάσουν τις ακτογραμμές για την διαδικασία της αναπαραγωγής. Τα μεγάλα θηλυκά είναι <<μηχανές αναπαραγωγής>> καθώς κάθε τέτοιο ψάρι έχει 250.000-500.000 αυγά να κιλό βάρους! Όλα τα μεγάλα ψάρια είναι θηλυκά. Η διαδικασία είναι με εξωτερική γονιμοποίηση. Το μεγάλο θηλυκό ακολουθείται από 2-3 αρσενικά (μικρότερα σε μέγεθος) και ψάχνει την περιοχή όπου θα αφήσει τα αυγά για να τα γονιμοποιήσουν τα αρσενικά που ακολουθούν.

Η διατροφή του έχει μια μεγάλη γκάμα θηραμάτων (γαρίδες, κεφαλόποδα, αθερίνες, πέρκες, κεφαλόπουλα, καβούρια) αλλά σε μερικές περιπτώσεις και με μικρά λαυράκια!!! (G.D.Picket 1994). Τα μικρότερα ψάρια (κάτω από 40 εκ και βάρος λιγότερο από κιλό) τρέφονται κυρίως από αμφίποδα και καρκινοειδή, ενώ τα μεγαλύτερα ψάρια κυρίως με μικρόψαρα.(Ρογδάκης-Χώτος)

Τα λαυράκια είναι μαραθώνιοι κολυμβητές, με υδροδυναμικό σκαρί και δυνατή ουρά. Στο κυνήγι της λείας προτιμά να στήνει ενέδρες σε μέρη με έντονο ρεύμα και να αιφνιδιάζει την λεία του. Τα ενήλικα άτομα του είδους έχουν σαν μοναδικό εχθρό ……τον άνθρωπο!!! Η παρουσία ή η απουσία μεγάλων ψαριών του είδους σε τόπους που αλιεύουμε συστηματικά έχει να κάνει με τον τρόπο που κάνουμε διαχείριση ως κυνηγοί.