Πως

Πως θα κυνηγήσω το λαυράκι

Εξοπλισμός

Λίγα πράγματα θα πρέπει να αλλάξουν στον εξοπλισμό μας για το πως θα κυνηγήσω το λαυράκι. Βέβαια όσο πιο πωρωμένοι λαυρακοκυνηγοί γινόμαστε τόσο θα δίνουμε και έμφαση στην λεπτομέρεια, καθώς αυτή μπορεί να είναι καθοριστική πολλές φορές. Τα παρακάτω τα θεωρώ τα πιο ουσιώδη:

Στολή

Το ψάρεμα του λαυρακιού απαιτεί πολύ σιγανές κινήσεις σε χαμηλές θερμοκρασίες. Έτσι η στολή επιβάλλεται να παρέχει την μέγιστη θερμομόνωση.Μια στολή πάχους 7 ή και 8 χιλιοστών θα μας κρατήσει ζεστούς και άνετους. Για τους βόρειους φίλους του λαυρακοψαρέματος ή οχτάρα είναι πλέον μονόδρομος. Υλικό προτιμήστε με μεγάλη φυσαλίδα, τα βάθη που θα κινηθούμε δεν θα είναι μεγάλα. Σαν προτιμότερο υλικό για το σακάκι σαφώς και είναι το λείο-ξυρισμένο, ενώ το παντελόνι μπορεί να είναι φόδρα ξυρισμένο για μέγιστη αντοχή. Η παραλλαγή είναι σημαντική, ειδικά αυτή που σπάει τον όγκο του δύτη και όχι η ομοιόμορφη. Διαλέξτε με βάση τις συνθήκες που περισσότερο ψαρεύετε, καθώς είναι αδύνατο να έχετε την ιδανική παραλλαγή για τον κάθε τόπο.

Σημαδούρα

ΩΧ! Δεν έχω γνωρίσει ακόμη ψαροκυνηγό που να θέλει να ψαρέψει με σημαδούρα σε πολύ ρηχά νερά!!! Παρόλα αυτά και προς αποφυγήν ενός πρόστιμου που θα είναι πιο τσουχτερό και από το κρύο του χειμώνα, θα πρέπει να είναι μαζί μας. Αυτό που έχω ανακαλύψει τελευταία είναι ότι εκείνες οι παλιομοδίτικες στρογγυλές σημαδούρες δημιουργούν λιγότερα προβλήματα στην ακτογραμμή, καθώς σκαλώνουν λιγότερο όταν κινούμαστε κολλητά στα βράχια. Επίσης αποφύγετε να φορτώσετε πολλά πράγματα στην σημαδούρα, οποιοσδήποτε θόρυβος που δημιουργείτε από τα συμπράγκαλα που κοπανιούνται στα βράχια ή μεταξύ τους είναι ικανός να διώξει το ψάρι από μπροστά μας. Χρησιμοποιήστε 200αρα πετονιά για τα πρώτα 7-10 μέτρα για να είναι αθέατη στα ψάρια, καθώς και ανέμη μικρού όγκου.

Πέδιλα

Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε οποία πέδιλα θέλετε, ακόμα και τα πανάκριβα κάρμπον που έχετε για τις καλοκαιρινές εξορμήσεις. Μία έξυπνη κίνηση πάντως θα ήταν να έχετε ένα δεύτερο ζευγάρι πέδιλα για το χειμερινό ρηχό ψάρεμα τα οποία μάλιστα θα μπορούν να είναι και πιο κοντά από τα κανονικά. Το μακρύ πέδιλο μόνο προβλήματα μπορεί να φέρει στο λαυρακοψάρεμα, και ειδικά στα συρτά καρτέρια. Όπως και να έχει προτιμήστε μαλακά πέδιλα, καθώς θα κινηθούμε σε αρκετά μεγάλες αποστάσεις κολυμπητοί.

Μάσκα – αναπνευστήρας

Σίγουρα οι μάσκες μεσαίου όγκου είναι οι πιο ενδεδειγμένες γιατί συνδυάζουν άνετη φούστα, με μεγάλο οπτικό πεδίο. Επίσης το ίδιο ισχύει και για τις μονοοπτικές μάσκες, που κυκλοφορούν τα τελευταία χρόνια στην αγορά. Πρακτικά όμως μπορείτε να χρησιμοποιήσετε όποια μάσκα σας βολεύει, γιατί είναι σημαντικότερο η άνεση στα πολύωρα ψαρέματα. Για τον αναπνευστήρα ισχύει το ίδιο. Το μόνο που θα πρότεινα είναι να διαλέξετε ένα μακρύ αναπνευστήρα, θα σας φανεί πολύ χρήσιμος στο ψάρεμα στο σκάσιμο ή τη ρεστία.

Γάντια- καλτσάκια

Προτιμήστε τα καλτσάκια με στεγανές ραφές καθώς θα χρειαστείτε την μέγιστη θερμομόνωση. Με αυτό τον τρόπο επίσης μπορείτε ίσως να χρησιμοποιήσετε και τριάρια καλτσάκια και να μην χρειαστεί να αλλάξετε πέλματα στα χειμερινά πέδιλα. Το ίδιο ισχύει και στα γάντια, όπου το όριο είναι τα 3-3,5 εκατοστά, για να μπορέσουμε να έχουμε αίσθηση του όπλου. Για το αριστερό γάντι, χρησιμοποιήστε κόλλα νεοπρέν για να ενισχύσετε τα ακροδάχτυλα, τα οποία κατά κανόνα φθείρονται ιδιαιτέρα στο ρηχό ψάρεμα.

Όπλο

Όπλα θα χρησιμοποιήσομε από 60αρι μέχρι 110!!! Το μήκος και το σετάρισμα του όπλου θα μας το καθορίσουν 3 παράμετροι: – Η ορατότητα, δηλαδή σε ένα θολό μέρος θα χρησιμοποιήσουμε κοντύτερα όπλα, ενώ σε τόπους με καλή διαύγεια θα έχουμε στο χέρι μας ένα όπλο από 90 εκατοστά και πάνω. – Το πόσο ψαρεμένος είναι ο τόπος, που σημαίνει ότι (εφόσον μας το επιτρέπει η ορατότητα) ότι σε τόπους με ιδιαίτερη αλιευτική πίεση χρησιμοποιούμε όπλα με μεγαλύτερο βεληνεκές, καθώς τα λαυράκια θα είναι πιο καχύποπτα. – Η ιδιοσυγκρασία του κυνηγού. Το όπλο αποτελεί ένα φετίχ για το ψαροκυνηγό και αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την προσωπικότητα του. Κάποιοι θα θέλουν να είναι overpower και κάποιοι θα προτιμούν την απόλυτη χειρουργική βολή!!!

Σημαντικό στο όπλο είναι και η ικανότητα στρέψης, ειδικά όταν μιλάμε για όπλα από 95αρι και πάνω. Το πιο σημαντικό όμως από όλα είναι το σεταπ. Κατά καιρούς έχω ακούσει και έχω διαβάσει ότι ένα ελαφρύ και γρήγορο σεταπ (π.χ. βέργα 6,25-λάστιχο 17αρι) είναι ικανοποιητικό για το κυνήγι του λαυρακιού. Αυτό είναι αληθές όταν στόχος μας είναι τα ψάρια μέχρι 1-1,5 κιλό, και όταν κυνηγάμε σε θολά νερά με βολές σε πρώτο χρόνο. Εκεί η ταχύτητα είναι το ζητούμενο και όχι η δύναμη. Για όσους όμως κυνηγάνε το μεγάλο λαυράκι και σε νερά με ορατότητα ….. απλά ξεχάστε τα light όπλα. Το λαυράκι έχει πολύ σκληρό κρανίο και ελαφριές βέργες και αδύναμα λάστιχα είναι η αδυναμία τους!!! Σε πρόσφατο ψάρεμα, ένας από τους κολλητούς μου έκλαψε με μαύρο δάκρυ το ψάρι των 5+ κιλών που απλά κουτούλησε την βέργα και την έριξε κάτω! Για να μην νιώσετε λοιπόν ποτέ έτσι, προτιμήστε βέργες 6,5 6,75 και 7 χιλιοστά και δυνατά λάστιχα (20αρι αν πρόκειται για μονό ή 2 17ρια αν πρόκειται για διπλά). Μην ξεχνάτε εξάλλου ότι τα ψάρια που θυμόμαστε είναι αυτά που χάνουμε!!!!

Βάρη- ρύθμιση πλευστότητας

Από την μια το ρηχό βάθος που θα κινηθούμε, από την άλλη η χοντρή στολή που επιβάλει ο χειμώνας θα μας αναγκάσουν να χρησιμοποιήσουμε περισσότερο ερμα από ποτέ. Για να αποφύγουμε την υπέρμετρη φόρτωση της μέσης καλό είναι να χρησιμοποιήσουμε 2 ζώνες, μολύβι πλάτης και βαράκια ποδιών. Η πρώτη ζώνη θα είναι κλασικά στην μέση μας, ενώ η δεύτερη θα είναι ακριβώς από κάτω στην περιοχή των γλουτών. Τα βαράκια θα μας φανούν ιδιαίτερα χρήσιμα αν χρησιμοποιούμε 5αρια καλτσάκια. Καλό θα είναι να τα βάζουμε ανάμεσα στο καλτσακι και στο παντελόνι για να αποφύγουμε τυχόν θόρυβο από την επαφή με τον πυθμένα αλλά και πιθανό μπλέξιμο στο σχοινί της σημαδούρας. Η ρύθμιση της πλευστότητας είναι ίσως το σημαντικότερο από όλες τις παραμέτρους που επηρεάζουν το κυνήγι του λαυρακιού. Η πλευστότητα μας θα πρέπει να είναι τέτοια, ώστε να μπορούμε να κινηθούμε παράλληλα με τον βυθό, χρησιμοποιώντας μόνο το αριστερό μας χέρι. Αν τα μολύβια μας είναι λίγα, θα προσπαθούμε να κρατηθούμε από τον βυθό, αν είναι πολλά δεν θα μπορούμε να κουνηθούμε. Αυτό βέβαια εξαρτάται και από τις καιρικές συνθήκες: π.χ. σε έντονο ρεστίο ή θαλασσοταραχή επιβάλλεται να έχουμε περισσότερο έρμα από ότι στην μπουνάτσα για το ίδιο βάθος.

Βασικές αρχές για όλες τις τεχνικές

Όποια τεχνική (θα τις αναλύσουμε παρακάτω) και αν εφαρμόσουμε στο κυνήγι του λαυρακιού, υπάρχουν μερικές βασικές αρχές που θα πρέπει να εφαρμόζουμε. Οι ίδιες αρχές (συν μερικές ακόμα) ισχύουν γενικά στο ρηχό ψάρεμα. Οι πιο σημαντικές είναι:

Ήσυχη είσοδος στο νερό. Με απλά λόγια μην πετάς την σημαδούρα φορτωμένη, μην πέφτεις από το σκάφος με βουτιά <<μπόμπα>> και κυρίως μπες προσεκτικά γιατί μπορεί τα ψάρια να είναι μπροστά σου. Γενικά αποφεύγουμε να κάνουμε θόρυβό αλλά κυρίως να δημιουργήσουμε δονήσεις που θα μεταφερθούν αρκετά μέτρα μπροστά μας, τρομάζοντας τα ψάρια.

Κολυμπάμε και κινούμαστε αργά. Όσο πιο αργά τόσο πιο καλά. Σε αυτό το κυνήγι, δεν κυνηγάνε εμάς για να βιαζόμαστε, ούτε πρόκειται να φύγουν τα ψάρια. Η λογική του αργού κολυμπιού και των νωχελικών κινήσεων είναι ξανά η αποφυγή δημιουργίας δονήσεων που μεταφέρονται αρκετά μπροστά μας αλλά και γύρω μας.

Αποφυγή άσκοπων βολών. Όταν κυνηγάμε το λαυράκι, κυνηγάμε ΜΟΝΟ λαυράκι. Αυτό σημαίνει ότι δεν πρέπει να ρίξουμε σε οποιοδήποτε άλλο ψάρι. Δηλαδή αν εκεί που σερνόμαστε ή καρτερούμε περάσει μια τεράστια σαλπα, προτείνω να μην ρίξετε. Αν είναι ένας μέτριος σαργός, προτείνω να μην ρίξετε. Αν είναι 2 μικρά λαυράκια, ξανά προτείνω να μην ρίξετε. Είναι πολλά τα παραδείγματα (έτσι την έπαθα και εγώ) όπου μετά από αρκετή ώρα χωρίς καμιά επαφή με ψάρι, ρίχνουμε σε ένα μέτριο ψάρι και παράλληλα σπάει λίγο μακρύτερα ένα μεγάλο λαυράκι. Σαφώς και εγώ ο ίδιος έχω ρίξει σε μεγάλα ψάρια (στα ρηχά θα βρείτε πολλά τέτοια!) αλλού είδους. Όταν όμως κυνηγάμε ειδικά το μεγάλο λαυράκι ή την περιοχή την επισκέπτεστε συχνά, θα πρότεινα να είστε φειδωλοί στις τουφεκιές σας.

Χαρίστε τα πρώτα ψάρια. Με τον όρο αυτό εννοούμε να αποφύγουμε να ρίξουμε στα πρώτα ψάρια, ευελπιστώντας ότι ακολουθεί ένα αρκετά μεγαλύτερο. Η αλήθεια είναι ότι αν περνάει κοπάδι με λαυράκια μπροστά μας το πιθανότερο είναι το μεγάλο ψάρι να είναι στο τέλος. Μπορεί βέβαια να προηγείτο του κοπαδιού αλλά αυτό θα συμβαίνει μόνο στις μέρες κοντά στην αναπαραγωγή.

Βολή σε πρώτο χρόνο. Στο λαυράκι θα έχουμε μια ευκαιρία. Το ψάρι πολύ σπάνια θα μας δώσει μια δεύτερη. Αυτό σημαίνει ότι θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για βολή συνέχεια!!! Επίσης το λαυράκι είναι από τα λίγα ψάρια το όποιο μπορεί να σπάσει στην ίδια ρότα με αυτήν που μας πλησιάζει. Δηλαδή να κάνει αναστροφή και να φύγει από την ίδια ακριβώς κατεύθυνση που ήρθε. Αυτό μάλιστα μπορεί να γίνει απρόσμενα (χωρίς να έχουμε κάνει κάτι εμείς) οπότε καλό είναι να μην περιμένουμε το ψάρι να έρθει μπροστά στην βέργα μας. Αυτή την ιδιοτροπία την έχουν κυρίως τα πολύ μεγάλα ψάρια του είδους, ενώ τα μικρότερα, έχοντας άγνοια κινδύνου, μπορεί να στηθούν και μπροστά στην βέργα μας.

Βουτιά ενάντια στους κανόνες της ελεύθερης. Οι οποίοι κανόνες είναι λογικότατοι και χρησιμοποιώ και εγώ σε κάθε άλλο ψάρεμα. Όχι όμως στο λαυράκι. Εκεί δεν πρέπει τα πόδια να έρθουν κάθετα στο νερό, δεν πρέπει να δώσω ώθηση με τα χέρια, δεν πρέπει να βουτήξω κάθετα. Έτσι και αλλιώς θα κινηθώ σε μικρό έως πολύ μικρό βάθος, οπότε καλό είναι να βουτάμε όσο το δυνατόν πιο ήσυχα και με βοήθεια (αν χρειαστεί) από το ένα μας πόδι. Εδώ την κύρια δύναμη την δίνουν οι ώμοι και οι κοιλιακοί, παρασέρνοντας στην ουσία και το υπόλοιπο σώμα μας στο νερό.

Κλασσικό καρτέρι

Η πρώτη και πιο οικεία τεχνική που θα αναλύσουμε είναι το κλασσικό καρτέρι. Σίγουρα είναι μια τεχνική που ο σύγχρονος ψαροκυνηγός χρησιμοποιείς σχεδόν για το πλείστον των θηραμάτων του. Η μόνη διαφοροποίηση που γίνεται στο κυνήγι του λαυρακιού, είναι οτιδήποτε έχει να κάνει με το ρηχό βάθος και με τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά αυτού του ψαριού. Οι πιο σημαντικές παράμετροι στο κλασσικό καρτέρι είναι:

Ο ήλιος στην πλάτη. Να κινούμε δηλαδή με δυτική πορεία. Αυτό θα με βοηθήσει στο να έχει το ψάρι περιορισμένη ορατότητα (το στραβώνει ο ήλιος) και περιορισμένη αντίληψη του τι είμαι εγώ. Επίσης το γεγονός ότι θα ψαρέψουμε συνήθως χάραμα, και η γωνία του ήλιου με την επιφάνεια της θάλασσας είναι μικρή, κάνει το φαινόμενο αυτό ακόμα πιο ισχυρό. Βέβαια, σε περιπτώσεις έντονης θολούρας, κάνουμε πολλές φορές το αντίθετο! Στηνόμαστε δηλαδή με φάτσα τον ήλιο για να μπορέσουμε να διακρίνουμε τα ψάρια καλύτερα.

Προς τα πού να στηθώ? Πραγματικά μια δύσκολη ερώτηση!!! Στα βαθειά τα πράγματα είναι εύκολα!!! Πας στην αποχή, στο μονόπετρο κλπ κλπ. Σε έναν ισοβαθή βυθό με ρηχά νερά που στήνεσαι? Αυτό θα μας το προτείνει το ρεύμα. Συνήθως θα κινηθούμε παράλληλα με το ρεύμα, καθώς το λαυράκι θα κυνηγήσει αντίθετα σε αυτό. Δεν είναι βέβαια λίγες οι φορές που έχω πιάσει ψάρια που πήγαιναν μαζί με το ρεύμα. Έτσι προσπαθώ να συνδυάζω το ρεύμα με την κίνηση κάποιων ψαριών που προδίδουν την ρότα που θα κινηθεί το λαυράκι. Αυτά τα ψάρια είναι οι κέφαλοι. Στην ίδια πορεία που πάνε οι κέφαλοι θα κινηθούν και οι κυνηγοί τους, άρα και το λαυράκι. Μάλιστα θα είναι και στο ίδιο βάθος ή στην ίδια απόσταση από την ακτογραμμή. Δηλαδή αν τα κεφαλόπουλα κινούνται στους στο σκάσιμο του κύματος, εκεί θα είναι και το λαυράκι. Δεν υπάρχει περίπτωση το λαυράκι να κινείτε 10 μέτρα ανοιχτά τους ή 10 μέτρα πιο ρηχά.

Καρτέρια σε πορεία ζιγκ-ζαγκ. Αν τα παραπάνω δεν υπάρχουν ή είναι η πρώτη φορά που ψαρεύω ένα κομμάτι της ακτογραμμής, τότε καλό είναι να σχεδιάσουμε στο μυαλό μας μια πορεία ζιγκ ζαγκ. Έτσι στην ουσία κάνουμε μια σάρωση της περιοχής, προσπαθώντας να ανακαλύψουμε την ζώνη που κυκλοφορούν τα ψάρια.

Το βρήκα αλλά δεν πλησιάζει!!! Μερικά ψάρια είτε επειδή είναι χορτάτα είτε επειδή έχουν εμπειρία στο τι είναι ο ψαροντουφεκάς, μπορεί να μην είναι τόσο δεκτικά στο καρτέρι μας. Προτού λοιπόν μας σκάσουνε, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε μερικά τρυκ που θα τονώσουν την περιέργεια του ψαριού, Μια δύο φυσαλίδες, ένας λαρυγγισμός, και το ελαφρύ ξύσιμο του βράχου από το αριστερό μας χέρι είναι μερικά από αυτά. Βέβαια μην το παρακάνετε και κυρίως μην το κάνετε σε κάθε καρτέρι σας θεωρώντας ότι αυτό θα προσελκύσει τα ψάρια, γιατί το μόνο που θα καταφέρεται είναι να τα…… διώξετε!!!

Συρτό καρτέρι

Η πιο μοντέρνα και αποτελεσματική έκδοση του κλασσικού καρτεριού. Στα ρηχά όμως είναι αρκετά πιο πολύπλοκο από το βουτώ και σέρνομαι. Αν σκεφτεί κανείς ότι κυνηγάω και έναν πανέξυπνο κυνηγό, τότε το όλο εγχείρημα θέλει προσεκτικό σχεδιασμό! Τι πρέπει να προσέξει ο ρηχός αγκουατίστας?

Το ρηχό συρτό καρτέρι είναι μια μέθοδος στην οποία καθοριστικότατο ρόλο παίζει η ρύθμιση της πλευστότητας. Πέρα από αυτά που ήδη αναφέραμε, υπάρχουν 2 μυστικά που θα κάνουν την ζωή μας ευκολότερη. Το πρώτο είναι να προτιμήσουμε 2-3 αποσπώμενα μολύβια στο έρμα μας. Αυτό θα μας δώσει την δυνατότητα να αυξομειώνουμε εύκολα το ερμα μας ανάλογα με το βάθος που θα κινηθούμε στο ίδιο ψάρεμα. Το δεύτερο είναι το προσεκτικό ζύγισμα της κάθε ζώνης, έτσι ώστε να μην παλαντζάρουμε δεξιά ή αριστερά. Το τελευταίο ειδικά πέρα από το ότι θα μας κουράσει απίστευτα σε ένα ψάρεμα, είναι και μεγάλο πρόβλημα σε περίπτωση κυματισμού.

Ένας δεύτερος βασικός παράγοντας είναι η επαφή με τον βυθό και κυρίως η αποφυγή θορύβου που προκαλείται από τα μολύβια μας. Σε αυτό θα μας βοηθήσει το να βάλουμε όλα τα μολύβια στο πλάι και πίσω στην μέση, αποφεύγοντας έτσι οποιαδήποτε επαφή τους με το βυθό. Ακόμα και η τόκα της ζώνης προσπαθήστε να είναι πιο αριστερά ή δεξιά από το κέντρο του κορμού.

Στο συρτό καρτέρι βουτάω χωρίς να έχω εντοπίσει κάποιο ψάρι, και ή σέρνομαι μέχρι κάποιο πόστο όπου τελειώνω σε καρτέρι ή αφού πραγματοποιήσω μια πορεία αναδύομαι και προετοιμάζομαι για την επόμενη κίνηση μου. Συνήθως αν γνωρίζουμε την περιοχή έχουμε εντοπίσει τα καλά πόστα για καρτέρι. Έστω λοιπόν ότι έχω δει (αρκετά πριν) η γνωρίζω ένα πόστο με αυξημένες πιθανότητες για λαυράκι. Θα πρέπει να βουτήξω αρκετά πριν από το πόστο και να συρθώ προσεχτικά προς τα εκεί, όπου στο τέλος θα καταλήξω σε στατικό καρτέρι. Ο λόγος που πρέπει να είμαι προσεχτικός είναι γιατί μπορεί το ψάρι να με εντοπίσει και να με πλησιάσει κατά την διάρκεια της πορείας, οπότε και θα πρέπει να κάνω βολή. Εάν δεν υπάρχει πόστο και απλά κάνω μια υποβρύχια διαδρομή, τότε καλό είναι να πραγματοποιώ στάσεις μερικών δευτερολέπτων, να εναλλάσσω δηλαδή την κίνηση με το καρτέρι.

Ότι και αν κάνω θα πρέπει η κίνηση μου να είναι αργή. Στο ρηχό συρτό προσπαθώ να αιφνιδιάσω το ψάρι μπαίνοντας στην ρότα του. Οποιαδήποτε γρήγορη και βιαστική κίνηση θα δημιουργήσει θόρυβο και αυτό θα μου στερήσει το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Επίσης σημαντικός είναι και ο ρυθμός της κίνησης, το να έχω δηλαδή την ίδια ταχύτητα, τον ίδιο παλμό σε κάθε χεριά. Έτσι όχι μόνο δεν θα τρομάξουμε το ψάρι που κυνηγάμε, αλλά μπορεί και να το δελεάσουμε να πλησιάσει.

Στην όλη διαδρομή που κινούμαι, προσπαθώ να είμαι όσο το δυνατόν περισσότερο κρυμμένος. Ρηχές αυλακώσεις, μικρά μονόπετρα, τούμπες από φυκιάδες θα μου προσφέρουν κάλυψη στην κίνηση και ίσως μου δώσουν και σημεία για να κάνω ένα στατικό καρτέρι. Η κάλυψη είναι πολύ σημαντικός παράγοντας για τον δύτη, καθώς στα ρηχά νερά το ψάρεμα είναι δισδιάστατο και τα ψάρια αντιλαμβάνονται το μέγεθος μας καλύτερα και γρηγορότερα.

Τέλος θα πρέπει να αποφύγουμε (όσο το δυνατόν) την κίνηση των πτερυγίων. Στην ουσία κινητήριος δύναμη μας θα είναι το ελεύθερο χέρι μας, το οποίο θα πρέπει να τραβάει από το ύψος του προσώπου μέχρι αυτό της μέσης. Πολλές και μικρές χεριές δηλαδή. Τα πόδια μας να είναι κλειστά και υδροδυναμικά, καθώς προσπαθούμε να εκμηδενίσουμε τον όγκο μας και να δείχνουμε όσο το δυνατόν πιο συμπαγείς.

Το όπλο μας είναι παρατεταμένο (όχι τραβηγμένο πίσω) και έτοιμο ανά πάσα στιγμή για βολή, καθώς το λαυράκι μπορεί να εμφανιστεί απροσδόκητα ανά πάσα στιγμή και από οποιαδήποτε κατεύθυνση.

Επιφανειακό καρτέρι

Καρτέρι χωρίς άπνοια! Μια πολύ αποδοτική τεχνική, η οποία όμως απαιτεί τεράστια υπομονή και επιμονή. Πέρα όμως από αυτές τις 2 αρετές, θα πρέπει να προσέξουμε και τα παρακάτω.

O πρώτος και καθοριστικότερο παράγοντας είναι να βρούμε την ρότα των ψαριών, δηλαδή την πορεία που ακολουθούν τα ψάρια. Εάν βέβαια γνωρίζουμε εκ των προτέρων το τόπο και την πορεία του λαυρακιού, τα πράγματα είναι εύκολα. Αν όχι θα πρέπει να το βρούμε βασιζόμενοι σε αυτά που αναφέραμε προηγουμένως (π.χ. ψάρια προδότες κλπ)

Πιθανά μέρη για καρτέρι. Το πιο καθοριστικό ίσως σημείο στο επιφανειακό είναι το μέρος που θα στήσουμε ενέδρα. Το μέρος αυτό θα πρέπει να μας προσφέρει κάλυψη και κυρίως να αποτελεί το πέρασμα των λαυρακιών. Τέτοια μέρη συνήθως είναι τα ξενέρια τα οποία καταλήγουν σε αποχή. Σε αυτή την περίπτωση βέβαια θα πρέπει να είμαστε και έτοιμοι να βουτήξουμε στην αποχή και να κάνουμε κάποιο καρτέρι, εάν ένα ψάρι (συνήθως μεγάλο) έρχεται παράλληλα με αυτή. Επίσης πολύ καλό σημείο για επιφανειακό είναι και οι μικροί ψευτοκάβοι που συνήθως βρίσκονται στην μέση ενός κόλπου με ρηχή αποχή.

Είναι λογικό σε αυτήν την τεχνική να εκμεταλλεύομαι το ανάγλυφο του βράχου για αν κρυφτώ. Πολύ σημαντική βοήθεια όμως μπορεί να μου δώσουν και οι σκιές που δημιουργεί ο ήλιος, ειδικά τις πρώτες πρωινές ώρες. Η σκιά του βράχου δημιουργεί ένα μανδύα, τον οποίο το βλέμμα του ψαριού που έρχεται από φωτεινότερο σημείο δεν μπορεί να διαπεράσει. Σε ένα ξενερι λοιπόν, η πλευρά που θα διαλέξουμε θα πρέπει να είναι αυτή στην οποία πέφτει η σκιά.

Τέλος, θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με τον κυματισμό και το ρεστίο. Θα κινηθούμε κολλητά στα βράχια, οπότε στην μεν περίπτωση του κυματισμού θα πρέπει να προσέξουμε να μην τραυματιστούμε από κάποιο κοπάνημα στα βράχια Αν πάλι πέσουμε σε ρεστίο, τότε το σημαντικότερο, αλλά και πολύ δύσκολο, είναι να συντονιστούμε με τον ρυθμό του κύματος.