Που

Που θα βρούμε λαυράκια

Ένα από τα βασικά ερωτήματα που βασανίζουν το μυαλό του ψαροκυνηγού είναι ποιοι είναι οι τόποι, τα κομμάτια, τα μέρη που υπάρχουν τα λαυράκια. Η απάντηση είναι απλή: σχεδόν παντού!

Γεωγραφικά οι μεγαλύτερες συγκεντρώσεις πληθυσμών του είδους βρίσκονταν στην Β.Ελλάδα, λόγω των θερμοκρασιών αλλά και της διαμόρφωσης των ακτογραμμών. Με την ανάπτυξη των ιχθυοκαλλιεργειών όμως (όπου το λαυράκι είναι το βασικό είδος) άρχισαν να δημιουργούνται πληθυσμοί και σήμερα πιστεύω ότι από την Θράκη έως την Κέρκυρα και από την Θεσσαλονίκη έως την Κρήτη, μπορούμε να βρούμε λαυράκια. Σε αυτό βέβαια έχει συνεισφέρει και η μεγάλη προσαρμοστικότητα του ψαριού.

Είναι πάμπολλες οι φορές που έχω πάει για ψάρεμα με φίλους, σε μέρη που δε φημίζονται για τα λαυράκια τους, και έχω βγει με πολύ δυνατές ψαριές ή με πολύ μεγάλο ψάρι. Καταρρίφτηκε έτσι ένας μύθος στο μυαλό μας ότι τα λαυράκια είναι μόνο σε συγκεκριμένες γεωγραφικές περιοχές.

Σαφώς μέσα σε μια ευρύτερη περιοχή υπάρχουν σημεία που το λαυράκι προτιμά για διάφορους λόγους. Σε αυτούς τους λόγους θα δώσουμε περισσότερη βαρύτητα, καθώς αυτοί χαρακτηρίζουν το μέρος και όχι το αντίθετο. και αυτά είναι:

Εκβολές ποταμών

Το λαυράκι αντέχει και μάλιστα προτιμά ορισμένες φορές την διαφορά αλατότητας, γιατί έτσι αποβάλλει διάφορα παράσιτα από το δέρμα του. Προτιμά όμως τις εκβολές των ποταμών γιατί εκεί θα μαζευτούν μικρόψαρα και κυρίως κέφαλοι που αποτελούν και ένα από τα βασικά του γεύματα. Επίσης το κατέβασμα του ποταμού θα φέρει τροφή για του μικροοργανισμούς που με την σειρά τους θα γίνουν τροφή για τα καβούρια που είναι επίσης αγαπημένη τροφή για το λαυράκι. Τα νεαρά άτομα του είδους επιλέγουν επίσης τα γλυκά νερά των εκβολών για προστασία αλλά και για διατροφή.

Φυκιάδες

Να διευκρινίσω καταρχάς ότι εννοώ ρηχές φυκιάδες ή τούμπες με ποσειδωνία, άσχετα αν είναι κοντά ή μακριά από την ακτή. Οι φυκιάδες φιλοξενούν ως γνωστόν πλήθος μικρόψαρα. Αποτελούν λοιπόν ένα φυσικό <<ψυγείο>> για το λαυράκι, όσον αφορά τις διατροφικές του συνήθειες. Ιδιαίτερα σημαντικές είναι οι πολύ ρηχές φυκιάδες (αυτές που ξενερίζουν) καθώς ακόμα και αν δεν έχουν ιδιαίτερη ζωή επάνω τους, αποτελούν άριστη κρυψώνα για το λαυράκι. Το ψάρι θα τις χρησιμοποιήσει είτε για να καρτερέψει τους κεφάλου, είτε για να κρυφτεί αυτό από τους κυνηγούς του (και από εμάς!!!). Αν είμαστε μάλιστα τυχεροί, μπορεί να πετύχουμε λαυράκι να στρουθοκαμηλίζει, δηλαδή να έχει κρύψει το κεφάλι του στα φύκια και το υπόλοιπο σώμα του να είναι εκτεθειμένο. Το ψάρι θα παραμείνει ακίνητο μέχρι την βολή!

Δαντελωτή ακτογραμμή-ξενερια

Ο καλύτερος δυνατός τόπος για λαυράκια! Δαντελωτή ακτογραμμή με μικρούς κολπίσκους, καβάκια και ξενέρια κοντά στην ακτογραμμή. Δημιουργεί ατελείωτους διαδρόμους κίνησης και κυνηγιού, για ένα ψάρι που κυνηγάει την τροφή του όπως εμείς αυτό! Σημαντική παράμετρος σε αυτού του τύπου την ακτογραμμή είναι το ύψος της θάλασσας. Αν με το που φτάσετε στον τόπο τα νερά είναι κατεβασμένα ….αλλάξτε πλάνα! Όσο πιο τραβηγμένα τα νερά, τόσο μικρότερη η πιθανότητα να συναντήσετε λαυράκια στην ακτογραμμή.

Φυσικά και τεχνητά λιμάνια

Το ησυχαστήριο των ψαριών. Επί πολλά χρόνια υπήρχε (λανθασμένα για μένα) η άποψη ότι τα λαυράκια κυκλοφορούν μόνο με έντονες συνθήκες κυματισμού και ότι στα λιμάνια βρίσκονται γιατί τρώνε ….. ποντίκια!!!!
Όπως και εμείς μετά από μία έντονη μέρα ψάχνουμε κάποιο ήσυχο μέρος να κρυφτούμε και να αράξουμε, έτσι και το λαυράκι χρησιμοποιεί τα απάγκια αυτά μέρη (είτε τεχνητά είτε φυσικά) σαν καταφύγιο από τις καιρικές συνθήκες και τους διώκτες του.

Κάβους

Οι κάβοι που έχουν ιδιαίτερη σημασία, είναι αυτοί που δημιουργείτε διαφορά θερμοκρασίας. Ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, αλλά και την άνοιξη, μεμονωμένα ψάρια κυκλοφορούν στους κάβους που έχουν διαφορά θερμοκρασίας από τους κόλπους. Είναι λογικό οι κόλποι να έχουν υψηλότερη θερμοκρασία, και έτσι τα ψάρια θα βγουν στον κάβο για δροσιά. Εάν ο κάβος είναι κοφτός και βαθύς, τα λαυράκια θα είναι στα ρηχά, ενώ αν ο κάβος κάνει ρηχή αποχή τα ψάρια θα είναι στην αποχή.

Λιμνοθάλασσες

Βασικός τόπος διατροφής των ψαριών. Ειδικά λιμνοθάλασσες που συνορεύουν με βαθύτερα νερά και έχουν πετρώδη διαμόρφωση. Τα ψάρια μπαίνουν τους φθινοπωρινούς μήνες για να τραφούν από το οικοσύστημα που δημιουργεί η λιμνοθάλασσα και να πάρουν βάρος για την περίοδο της ωοτοκίας. Οι περισσότερες βέβαια λιμνοθάλασσες έχουν γίνει πρακτικά ιδιωτικά ιχθυοτροφεία, ωστόσο υπάρχουν μερικές μικρότερες που είναι ασύμφορες για εκμετάλλευση αλλά αξίζουν μια επίσκεψη από εμάς.